21 Aralık 2010 Salı

Y o r g u n . . .

Yorar hayat insanı, yaşam uzun, ya da kısa...
Tüketir zamanı, durmadan düşünmek her anda...

En büyük aydınlanma, şudur nefes sonunda;
Hala bir şey bilmiyorsundur, öğrenmek için uğraşsan da...

Asıl bilmece ‘kendindir’ çözmen gereken bu yolda...
Ve bazı ipuçları verir yaşam sana;
Ruhun ağlar, ya da kalbin neşe dolar bazı anlarda,
Ama tutamazsın onları, hep istesen de yanında...

Günler, mevsimler su gibi; taneler akarken camda...
Yoruldum... Koşarken ardında, yetişmek için sana.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder