Huzur, belki çok da farkında olmadığımız, ama olmazsa
yaşamamızı neredeyse imkansız kılan durum... Farkında değiliz belki; huzur
hissetmediğimiz ilişkilerimizin hiçbirinin yürüyemediğini bu yaşamda... İşte
huzur yoksa; çalıştığımız zamanlar mutsuz oluyoruz mesela, aşkta huzur yoksa;
aşk bitiyor, evlilikte huzur yoksa; iki yabancı olunuyor sonunda...Huzur, ilk
anda mı hissedilir, sonradan mı oluşur bilemiyorum, ama, olmazsa olamayacağını
hayat öğretiyor bize zamanla...
Huzurun temelinde de güven duygusu yatıyor sanırım, ki bu
duygu da kolay oluşamayan ve yeterince hassasiyet gösterilmezse, yok olabilen
bir durum aslında. Düşünüyorum da; yığınlarla arkadaş, tanıdık arasında ne
kadar da az insan huzur veriyor bana!
Sayıyorum... sayıyorum... yok çok fazla değil... yani çok
fazla insan güven duygusu yaratmamış bana...
Ama bu 3-5 kişinin varlığının anlamı, yine de çok büyük, diğer tüm
insanlarla karşılaştırıldığında... Hissediyorum; dünya bir yana, onlar bir yana!
Kaç kişiye gecenin bir vakti mesaj atıp veya arayıp yardım
istersin mesela? İlk anda o gelir seni sakinleştirecek diye aklına? Kaç kişinin
önceliği vardır sende? Her telefonunu açar? Her mesajına cevap verirsin, görür
görmez anında? Kimin mutlu olması seni mutlu eder? Kimin hüznünü kalbinde
hissedersin, seninmiş gibi?..
Kim takmaz o gün ne giydiğini? Nasıl göründüğünü? Kimin için
gözündeki bakış önemlidir mesela? Tüm
korkularını anlatabilirsin, ve en derin sırlarını, ve aynı zamanda unutursun
olası anlaşmazlıkları...
Benzer soruları yazabilirim uzun uzun ama, tüm sorulara
vereceğimiz cevap aynı aslında, bir kaç kişi “bir kaç iyi insan” bizim
algılamamızda... Çekirdek aileden bahsetmiyorum tabii şu anda, zaten onlarla
güven-huzur ilişkisi kurulmamışsa, diğer ilişkileri de etkileyecektir bu durum,
ister istemez en sonunda...
Bu yazıyı okurken gelmişse “bir kaç iyi kişi” aklına, hadi
bir mesaj at, ve zaman ayır ona, ne de olsa yüzler içinde “bir”, o senin
yaşamında...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder