Yarın Yok!

Tam yeni yazımı yazıyorum, konu “ben”; bir arkadaşımın dışarıdan, sosyal hayattan tanıdığı benle, yazılarımdaki benin ne kadar farklı olduğunu, ve beni okuyarak gerçekten tanımaya başladığını anlattığı, şaraplı sohbetin yazısı...

Bu sırada, telefonuma üye olduğum sosyal medya sitelerinin birinden bildirim geliyor. Okuduğum mesajla; tüm ilgim, konsantrasyonum, ve yazı önceliklerim değişiyor... Çünkü “yarın yok!”

“Genç bir kadın, amansız bir hastalık, kısa bir süre, ve bir veda...”

Nedense hep ölümlerle hatırlıyoruz yarının olmadığını, uzun vadeli planların işe yaramadığını... Tasalanıyoruz, edişeleniyoruz, erteliyoruz yaşamı. Çalışma hayatında gösterdiğimiz özeni, dikkati, göstermiyoruz yakınımıza. Hep “yarın yaparım, “şimdi sırası değil”, “daha sonra ilgilenirim”... diyoruz, ama, gel gör ki; yarın yok aslında!

Bugün yanımızda, tam olarak varlığını sorgulamadığımız, bize gülümseyen, bizi güldüren, ve bazen de düşündüren... bazen sıkan, bazen de rahatlatan insanların, yarın, hatta belki de bir an sonra, yanımızda olacaklarının garantisi yok, kelebek kanadı çırpışı hayatta.  Günler birbirini kovalamakta, ama bu kez unutmamalı, şu an “son şansımız” olabilir, olmak için farkında!

***  

Ve elvada diyen kadının arkasından; Nejat İşler’den son sözler, O giderken yeni yolculuğuna;

Kadınlar gittiklerinde arkalarında daha büyük boşluklar bırakırlar.
Onlar bir gün çekip gittiklerinde, peşlerinde "yetim-öksüz" kalan çok olur:
Mutfaktaki dolap, perdeler, kavanozun içindeki eski düğmeler, özenle saklanmış küçülmüş giysiler, dolap diplerindeki kurdeleler...
Sabah karanlığında mutfaktan gelen tıkırtılar susar, yetim kalmıştır tabaklar.
Bir kadın gittiğinde hep suyu unutulur saksıların.
Sık sık boynunu büker "sarıkız".
O teki kalmış eski bardağın anlamını bilen olmaz, değerini kimse anlayamaz krom hac tasının.
Balkon artık sessizdir, koridor kimsesiz.
Bir kadın gittiğinde...

Bir kadın gittiğinde ne çok kişi gider aslında; bir ağır işçi, bir temizlikçi, bir bakıcı, bir bahçıvan, bir muhasebeci

Bir anne gider...
Bir dost...
Bir arkadaş...
Bir sevgili...
Ne çok kişi yok olur bir kadın gittiğinde...