7 Şubat 2014 Cuma

Yorgun...



Geçtiğimiz hafta gerek fiziksel, gerek duygusal olarak çok yoruldum... Hayatımda geçirdiğim belki de en ağır rahatsızlığı yaşadım. Hatta, ben bir türü toparlanamayınca, doktor öyle ileri tetkikler istedi ki; koktum!

Benim gündemim hala hastalık ama, ondan bahsetmeyelim; konu oldukça solgun. Onun yerine biraz gündeme, biraz hayata uygun, geçmişten bir şiir paylaşayım sizinle, çünkü insan oldu olalı hep yorgun;

"Yorar hayat insanı, yaşam uzun, ya da kısa...
Tüketir zamanı, durmadan düşünmek her anda...

En büyük aydınlanma, şudur nefesin sonunda;
Hala bir şey bilmiyorsundur, öğrenmek için uğraşsan da...

Asıl bilmece ‘kendindir’ çözmen gereken bu yolda...
Ve bazı ipuçları verir, yaşam sana;
Ruhun ağlar, ya da kalbin neşe dolar bazı anlarda,
Ama tutamazsın onları, hep istesen de yanında...

Günler, mevsimler su gibi; taneler akarken camda...
Yoruldum! Koşarken ardında, yetişmek için sana."
(Yorgun, 21 Aralık 2010)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder