Geçtiğimiz hafta gerek fiziksel, gerek duygusal olarak çok yoruldum... Hayatımda
geçirdiğim belki de en ağır rahatsızlığı yaşadım. Hatta, ben bir türü
toparlanamayınca, doktor öyle ileri tetkikler istedi ki; koktum!
Benim gündemim hala hastalık
ama, ondan bahsetmeyelim; konu oldukça solgun. Onun yerine biraz gündeme, biraz
hayata uygun, geçmişten bir şiir paylaşayım sizinle, çünkü insan oldu olalı hep
yorgun;
"Yorar hayat
insanı, yaşam uzun, ya da kısa...
Tüketir zamanı,
durmadan düşünmek her anda...
En büyük aydınlanma,
şudur nefesin sonunda;
Hala bir şey
bilmiyorsundur, öğrenmek için uğraşsan da...
Asıl bilmece
‘kendindir’ çözmen gereken bu yolda...
Ve bazı ipuçları verir,
yaşam sana;
Ruhun ağlar, ya da
kalbin neşe dolar bazı anlarda,
Ama tutamazsın onları,
hep istesen de yanında...
Günler, mevsimler su
gibi; taneler akarken camda...
Yoruldum! Koşarken
ardında, yetişmek için sana."
(Yorgun, 21 Aralık
2010)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder