Farkındalıklarımızın eksik kaldığı durumdur yanılgı; ya
kendimizi başka şeylere inandırmak istediğimizden, ya da gerçekten
göremediğimizden... Sözlerinden ve gözlerinden, insanların beynine sızan ben;
ne kadar “yanılmışla” karşılaşıyorum, tahminin bile ötesinden...
Yanılgı, gerçeği görme niyetiyle yok olmaya hazırken; çoğu,
gerçekleri yanılsama denizinde yıkıyor, boş bir çaba içinde dövünürken... Yine
de “dur” demiyorum izlerken, çünkü önce insan kendi ikna olmalı, yüzleşmenin
güzelliğinden...
Yanılmış dünyaları, oturmuş seyre dalarken; ne masallar, ne
ninilerle çalıyor insanlarlar, uzun sandıkları ömürlerinden... Kaotik
gerçeklik, düzen arayışında hikayeleştirilirken, bir umut bende, tek tük
uyanışlar için yeniden...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder